فهرست

قسمتی از محتوا

معادن روباز

معادن زیرزمینی

روش استخراج روباز

اهمیت معادن روباز

فنون معدن كاري روباز

ماشین الات

حد نهايي معدن

ایمنی در معادن روباز

شيب معدن

ارتفاع پله

عرض پله

عمليات استخراجي

روش معادن روباز يكي از روشهاي استخراج معادن سطحي است كه ترجيحاً‌ براي معادن فلزي و عمدتاً‌ مس و آهن بكار برده مي‌شود. در اين روش استخراج به صورت پله‌پله و تا عمقي از ذخيره معدني كه عمليات اقتصادي باشد، ادامه پيدا مي‌كند. در اين روش از سطح معدن آنقدر باطله‌برداري مي‌شود تا به ماده معدني دسترسي حاصل شود. باطله‌هاي روي ماده معدني پس از برداشت بايد عمدتاً‌ به خارج از محدوده معدن منتقل شده و در آنجا انبار شوند.

تنها آن بخش از اين باطله‌ها كه ممكن است در امر جاده‌سازي، ترميم جاده‌ها، پي‌سازي كارگاهها و پرنمودن گودال مورداستفاده قرار گيرند در داخل محدوده معيني قرار مي‌گيرند و براي مابقي حتماً بايد در خارج از محدوده معدن محل خاص در نظر گرفت و به شيوه معيني دمپ نمود. ماشینی شدن همه عملیات روباز با تجهیزات با ظرفیت بالا وشرایط کاری در گودال باز ضرورت های نیروی کاری را کاهش می دهد.

اقدام علیه انتشار گردو غباراصولا با هدف کاهش ایجاد گردوغبار روی سطوح در تماس وبیش از همه روی مسیرهاست که با پاشیدن،محکم کردن یا سبز کردن زمین و نیز توسط دستگاههای پاشش اب صورت می گیرد که برای جذب ذرات ریز گردوغباری میباشد که در خلال عملیات معدنکاری و حمل ونقل بلند میشوند.

شيب معدن ممكن است برحسب نوع و جنس طبقات، شرايط هيدرولوژي و مدت زمان استخراج در سنگهاي نرم بين 20 تا 32 درجه، در سنگهاي نيمه سخت 32 تا 45 درجه و در سنگهاي سخت بين 45 تا 70 درجه تغيير كند. هرچه شيب معدن زيادتر انتخاب شود، امكان دسترسي به عمق بيشتر و استخراج مواد معدني با عيار كمتر وجود دارد. ضمن آنكه هزينه باطله‌برداري نيز كاهش پيدا مي‌كند. از معايب شيب زياد عدم ايمني آن مي‌باشد. در شيب‌هاي كمتر، ايمني زياد مي‌شود و احتمال بروز حادثه كاهش پيدا خواهد كرد اما زمان باطله‌برداري افزايش مي‌يابد و موجب خواهد شد تا به ماده معدني ديرتر دسترسي حاصل شود.